×

–बिष्णुप्रसाद ढकाल

मुक्तक १
आफू आफ्नै मनको गुलाम बनेपछि ।
यात्रा छाडि विश्राम मात्रै काम बनेपछि ।

गन्तव्यमा नटेकिदै थाक्छन कि त पाइलाहरु,
आफ्नै चेष्टा आफ्नै पथमा निलडाम बनेपछि ।

मुक्तक २
तिम्रो आखामा पनि त्यो मिठास देखिन्थ्यो ।
केही थिएन र पनि खास देखिन्थ्यो ।

तिमी आफ्नै रंगमञ्चमा अभिनयमा व्यस्त भयौ,
खै किन आज त्यो चेहरा उदास देखिन्थ्यो ।

मुक्तक ३
आगोमा आफैलाई राखि पानी पर्खिरहेछ ।
हुदैन वर्षात थाहा छ जानिजानि पर्खिरहेछ ।

विचारहरु पिल्सिएर नतिजा शून्य बन्दापनि,
उ अझै रित्तो ठेकिमा मदानि पर्खिरहेछ ।

 

तपाईको प्रतिक्रिया